klimmen

Hallo allemaal! We hopen dat alles goed gaat aan de andere kant van de wereld, of in Afrika als je daar zit;) . Hier gaat alles wel goed. We zijn onze tweede werkweek ingegaan. De zonnige dagen wisselen af met de bewolkte dagen, maar de warmte breekt steeds meer door.

Van het weekend hebben de jongens ons meegenomen naar een paar heuvels/ bergen die uitkomen in de zee. Deze heuvels zagen we toen we de eerste avond naar de zee liepen. Ze zeiden dat je ze ook kon beklimmen dus dat wilden we zeker een keer doen! De honden gingen ook mee. Normaal zijn ze heel lui en liggen ze de hele dag op de veranda te maffen maar nu waren ze hyperactief. We hadden nooit gedacht dat ze het zouden halen tot de top. Ze gingen achter in de truc mee en een hond klauterde onderweg bovenop het zeil en ging daar op liggen. Als ze over een bult reden dan stuiterde de hond omhoog haha.

Het was ong. een kwartier rijden naar het begin. We liepen eerst een stukje over het strand, daarna moesten we een bruggetje over. Een hond durft dat niet en ging door het water naar de overkant :). Die heuvel die we wilden beklimmen is van een Amerikaan. Die heeft deze grond gekocht. We hadden twee heuvels beklommen die aan elkaar liggen. En daar weer achter ligt een soort reservaat voor een speciale reptiel die alleen in NZ voorkomt. Deze omgeving was helemaal afgezet.

De jongens vertelden dat de Maori's dit gebied claimden. Ze trokken de heuvels op met tenten en zooi om daar te overnachten. Maar uiteindelijk zijn ze weer weggegaan want hun protest had geen zin. Deze amerikaan zorgt goed voor het gebied, mensen mogen er vrij op wandelen en hij houdt het 'reservaat' netjes.

Het was best zwaar in het begin om de heuvels te beklimmen, dit soort wandelen zijn we helemaal verleerd. Er liepen ook schapen op de heuvels en een paar runderen. De schapen lopen soms helemaal tot bovenop! En dat is best stijl. Als je naar de heuvels kijkt zie je een soort trapje, elke keer weer een strook gras. Toen we bovenop de ene heuvel stonden zagen we de andere die echt in de zee lag. Hier gingen we nu naar toe. Deze klim ging iets makkelijker.

Bovenop dit hoogste punt hebben we even van het uitzicht genoten dat echt super mooi was. Dit was het eerste gedeelte van NZ dat ontdekt is door een twaalfjarige jongen, onder leiding James Cook (als ik me de steen nog goed herinner).

De terugweg ging heel wat sneller dan de heenweg, en de honden waren doodop (wij ook). Langs het strand heb ik nog twee mooie schelpen meegenomen. Het werd al weer vloed. Hier liggen hele mooie grote schelpen, jammer dat we er niet veel mee kunnen nemen naar Nederland :).

In het boekje wat ik van Tineke en Marieke heb gekregen staat:

'Wanneer de zon schijnt, kan ik alles. Geen berg is te hoog en geen probleem te moeilijk om op te lossen' (Wilma Rudolph, geb. 1940)

Liefs Corine en Marlies