Back in New Zealand, Lentekriebels!:) Skieën

Lieve mensen,

Even al mijn moed bij elkaar vergadert….en daar zit ik dan met de laptop voor mijn neus. Waar zal ik dit keer nu eens beginnen? ‘Tis schandalig dat we zo lang niet van ons hebben laten horen. ‘T is niet zo dat we niet graag onze verhalen kwijt willen aan jullie…. maar ‘t is alleen na een dag werken hebben er niet zoveel energie meer voor….:( Ik ben hier niet aan het klagen hoor!! We hebben het prima naar onze zin op dit moment en de tijd vliegt voorbij. We zien er nu al tegen op om in december afscheid te nemen van deze prachtige job en deze heerlijke farm met super aardige mensen….

Aan sommigen hebben we al laten doorschemeren hoe het reilen en zeilen hier momenteel verloopt op de farm… Het is een beetje drukker dan we waren gewend toen we er in januari tot mei hebben gewerkt maar zeker niet minder leuk… Vooral in het begin van augustus kon het gekkenwerk zijn. We waren net vanuit Australie aangekomen en we zaten er meteen middenin.. Twee weken, voordat wij terug in Nieuw Zeeland kwamen, waren de koeien net begonnen met kalven…. Vanaf augustus tot oktober worden de kalfjes geboren. Toen wij arriveerden op de farm waren ongeveer 100 kalfjes geboren…. En dat was nog maar het begin…

In het begin moesten wij er even inkomen. Alles was meer hectischer dan voorheen en daarin moesten wij eerst onze weg in zien te vinden.. en uiteindelijk hebben we die gevonden, gelukkig!
De eerste dagen waren dus best wel rommelig voor ons. Omdat we in het begin nog maar zo’n 100 koeien hadden om te melken begonnen we ook nog niet zo vroeg in de morgen. Dat vonden wij toen natuurlijk niet erg!!!! Langzamerhand zijn de melkkoeien in aantal gaan stijgen en naarmate de weken verstreken werd het voor ons steeds een beetje vroeger uit bed. Ondertussen starten we half 5 met melken. Nog even en dan zitten we weer op 4 uur. Op dit moment hebben we drie groepen koeien die we melken. De melkkoeien, de colostrumkoeien en de zieke koeien. De melkkoeien zijn de koeien die al langer dan een week worden gemolken en goede melk leveren De colostrumkoeien zijn de koeien die net hebben gekalfd en waar wij de colostrummelk van afmelken voor de kalfjes… De eerste melk van de koe is erg goed voor het immuunsysteem van een kalf en daarom proberen wij de pasgeboren kalfjes van die heerlijke, gele colostrummelk te voorzien!
De zieke koeien spreekt voor zich. Alles wat ziekelijk, mank of iets anders heeft wat niet aan de haak is krijgt een plaatsje bij de zieke koeien.. De groep is best groot op dit moment. Er zitten vooral veel koeien tussen die nog hele nageboortes achter zich hebben slingeren, en het probleem is ze willen die maar niet verliezen. Uiteindelijk wel hoor, maar dat kan wel een paar dagen duren en stinken dat ze dan doen!! Vaak na een paar weken zijn ze weer helemaal de oude en worden ze geplaatst bij de melkkoeien.

Ik zal niet helemaal uitgebreid over het melken gaan typen maar ik zal een ruwe beschrijving geven van een voor ons ‘normale’ dag op de farm en ik zal beginnen bij het ontbijt want dat is zeker wel de moeite waard om te beschrijven

Nadat we de laatste koe hebben gemolken en de melkstal er weer spik en span uitziet begint er plotseling een heerlijke geur door de melkstal te verspreiden, waarmee de laatste achtergebleven minder verfijnde geurtjes als in toverslag verdwijnen. In een klein hokje naast de melkstal is de vrouw van de baas (Collette) druk bezig om ons ontbijt voor te bereiden. In het kleine hokje staat een grote bbq opgesteld die Collette gebruikt om toast met ei bacon, aardappelschijfjes, bakworstjes, hamburgers enz.. op te bakken.. Soms krijgen we zelfs toast met spaghetti of bonen in tomatensaus er op voorgeschoteld. Eerlijk gezegd in het begin moesten wij best even wennen aan deze zware kost op de vroege morgen. Maar ondertussen zijn we al echte Nieuw Zeelanders en eten we alles wat we voor onze neus krijgen, zelfs al is het nog maar 8 uur in de morgen. Zo’n big breakfast is tegelijkertijd enorm handig! We kunnen bijna de hele dag teren op ons o zó vullende breakfast! en dat is ideaal want soms (hebben) hadden we bijna geen tijd voor lunch maar aangezien we dan nog steeds niet erg hongerig waren (is) was dat niet zo’n probleem! Nadat we ons eten naar binnen hebben gewerkt, en onze vingers er bij hebben afgelikt krijgen we onze orders van Scott, onze baas. Omdat sommige klusjes niet zo gemakkelijk zijn uit te voeren voor 1 persoon werken we meestal in groepjes. Er is genoeg te doen. Er moeten nieuwe hekken worden gezet/weggehaald om de koeien nieuw fris gras te geven. Er moet melk aan de kalfjes worden gevoerd.. En moet tractor werk worden gedaan. Dit wordt meestal door de jongens gedaan. En als laatste moeten we alle nieuw geboren kalfjes met hun moeder op gaan sporen. We hebben twee weilanden met daarin de koeien die op het punt staan te gaan kalven. Elke morgen gaan we eerst deze weilanden controleren op kalfjes. Twee personen springen op de quad. Achter de quad maken we een trailer (kar) vast waar we alle opgespoorde kalfjes in gaan stoppen. Een ander persoon gaat op de motorbike als helpende hand om de koeien (die gekalfd hebben) op te jagen. We rijden rustig door het weiland want we willen proberen de koeien zo rustig mogelijk te laten. Het is altijd een beetje zoekwerk om de kalfjes op te sporen. Soms verstoppen ze zich tussen het lange gras, een andere keer tussen de bomen maar gelukkig de meesten blijven dicht bij hun moeder en zijn aardig gemakkelijk te pakken. We hebben een notitieboek op zak. Als we het eerste kalf spotten kijken wie de moeder is van het kalf. Soms is het moeilijk te bepalen wie de moeder is want sommige andere koeien denken namelijk dat het kalf van hun is. Zo kan het kalf wel 3 moeders hebben. En wie is de moeder? Meestal kun je wel zien welke koe gekalfd heeft en als we het zeker weten noteren we het nummer in ons notitieboekje en kunnen we het kalf in de kar stoppen. Dat is nummer 1… En zo zijn er nog vele meer te gaan. Sommige gaan heel gemakkelijk, maar sommigen zijn maken het ons niet zo gemakkelijk… Sommige kalfjes rennen alle kanten op, en met z’n allen proberen we het kalfje in te sluiten en dat vergt soms een hele hoop energie. Rennend de heuvel af gaat nog een keer maar er tegenop gaat bij ons met veel zweetdruppeltjes gepaard. Als we dan uiteindelijk alle kalfjes hebben gevangen (soms hebben we wel drie of 4 trailers vol. Gemiddeld hebben we zo’n rond de 20 kalfjes op een dag maar we hebben zelfs op één dag wel eens meer dan 30 kalfjes gehad.) moeten we de gekalfde koeien uit het weiland zien te krijgen. Sommige koeien zijn heel gemakkelijk mee te krijgen. Die lopen gewoon de quad met de trailer vol kalfjes achterna… Maar anderen blijven liever veilige tussen de andere koeien lopen. En dan begint de koeienjacht. Bewapend met een stok in onze hand proberen we de koeien uit het weiland te pushen. Eerst proberen we het op de rustige manier maar als dat niet werkt dan rennen we achter de koeien aan en schreeuwen we onze kelen schor. Op zulke momenten zijn de motorbikes een uitkomst want dat bespaart ons een heleboel energie.. Hoewel dat is ook niet altijd het gemakkelijkst. Deze weilanden, omdat ze zoveel gebruikt zijn, vreselijk blubberig en slibberig. Wij zijn daarom niet zo heldhaftig op de motorbikes en rijden rustig achter de koeien aan maar als je ziet hoe de jongens op de motorbikes door het weiland scheuren dan houd je soms je hart vast; ‘als dat maar goed gaat!’ Maar uiteindelijk komen ze toch weer op twee wielen terecht! Gelukkig maar, want er gebeuren al genoeg ongelukken.
Ik had een paar weken geleden nog een klein ongeluk, wat gelukkig goed afgelopen is. Ik moest samen met Marlies een weggelopen kalfje oppikken. Ik reed op de quadbike en achter mij zat de trailer met een paar andere kalfjes erin. Ik moest de heuvel af rijden want beneden in het weiland lag het kalfje. Marlies was alvast naar het kalfje gelopen zodat het kalfje niet zou weg rennen als ik er met de quad aan zou rijden. Ik reed zachtjes naar beneden omdat het er redelijk stijl was en ik een zware trailer achter me had. Opeens, voor ik wist had ik de quad niet meer onder controle. Ik gleed naar beneden en zag een hek snel dichterbij komen, ik voelde een schok en het volgende moment voelde ik grassprieten in mijn neus kriebelen. Ik voelde het zware gewicht van de Quad op me drukken en kon me geen vin verroeren. Aan de rechterkant werd ik platgedrukt tegen een hek wat de quad tot stilstand had gebracht. Ik had even een paar seconden nodig om me te oriënteren. Wat was er gebeurd? Van wat ik kon zien vanuit mijn benarde situatie beviel met niet echt. De Quad lag op z’n kop tegen het hek.. Ik hoorde het zachte sijpelen van de bezine dat op grond drupte. Dat was geen goed teken. Opeens hoorde ik een angstige stem: “Cor!’ Ik probeerde me onder de quad uit te wurmen maar dat ging niet zo gemakkelijk. Ik had maar een klein ruimte waar ik door heen moest worstelen. Ik hoorde opnieuw: ‘Cor!??” It’s oke! Schreeuwde ik terug! Ik deed opnieuw een poging en met veel geworstel drong ik door de nauwe opening (tussen de quad en het hek) door. Een beetje verdwaast stond ik op en keek ik naar de ravage die voor me lag. De Quadbike lag op de kop en de trailer die was losgeschoten, stond warempel nog overeind met de kalfjes erin. Marlies stond met grote angstogen te kijken en had van schrik het bewuste kalf losgelaten die er als een speer vandoor was gegaan. Afgezien van het feit dat ik overal zwarte vegen had en met mijn haar wild alle kanten op had staan, had ik verder niets.. Om het verhaal kort te maken. Marlies ging snel Scott opgehalen toen ze was bijgekomen van de schrik. Met de tractor heeft Scott de Quad weer rechtop gezet en een stukje de heuvel op getrokken.. Het was nog niet eens zo gemakkelijk want het was redelijk slipperig en stijl waar de Quad lag zodoende kon de tractor niet zo dichtbij komen. We hadden dus een lange ketting nodig. Uiteindelijk hebben we het wel voor elkaar gekregen en de Quad doet het gelukkig nog steeds. Gelukkig maar want de quad was nog maar een paar weken oud. Sinds dit voorval met de quad ben ik nog voorzichtiger geworden dan ik al was:)

De middagen op de farm vliegen altijd zo voorbij. We beginnen met het ophalen van de koeien en daarna begint het hele verhaal van het melken weer opnieuw. Alle koeien worden weer gemolken en alle kalfjes moeten weer hun melkmaaltje krijgen. Als alles meewerkt dan tegen uur of 6 zit onze werkdag er weer op.

Wij zijn veel aan het werk aan de farm maar we maken ook nog wel tijd voor leuke dingen natuurlijk. Twee weken geleden alweer, hebben we twee dagen geskied in Queenstown. We hadden beiden nog nooit geskied in ‘de vrije natuur’ en we vonden het super! De besneeuwde bergtoppen waren prachtig om te zien en het voelt, zo vrij als een vogeltje, zo hoog in de bergen. We hebben dit keer alleen van die grote skilatten aan onze voeten gehad maar de volgende keer wil ik zeker een poging wagen met een snowboard.. Want wat ze daar allemaal mee kunnen!?? Dat zag er helemaal spectaculair uit:)

Verder hebben we niet zo veel nieuwtjes.. We hebben ondertussen al wel weer nieuwe ervaringen opgedaan in de sheepfarmerij maar daar hopen we jullie de volgende keer weer mee te vermoeien:)

Het allerbeste iedereen!!!

Liefs,
Marlies en Corine